Balanceren

Van Dale geeft hiervoor de volgende betekenis: 

In evenwicht blijven is nooit mijn grootste kwaliteit geweest. Ik kan me de vele busritten nog herinneren, van huis naar school, waarbij het soms zo druk was dat ik moest blijven staan. En die vernietigde blikken, de excuses en sorry’s als ik weer eens bij iemand op z’n tenen stond of gewoon omviel tegen iemand aan als de bus een bocht ging maken of een drempel over moest.

Over een rechte lijn lopen, ook zoiets, da’s gewoon lastig. 

Nadat mijn Lyme avontuur is dit een nog grotere uitdaging geworden, met krukken hou ik mezelf nu stabiel én in huis weet ik mijn weg te vinden zonder hulpmiddelen. Je kan daar namelijk van alles vasthouden 😉

Ik train met mijn fysiotherapeuten volop om mijn balans en evenwicht te optimaliseren. Oefening baart kunst.

En wie weet, kan ik zelf ooit ook over een koord dansen 💃🏼 

Als ik het bekijk vanuit een andere invalshoek ben ik wél aardig in balans. 

Mijn belastbaarheid is niet zo groot, soms is het aardig balanceren met mijn energie, bewuste keuzes maken, wat doe ik wel én wat doe ik niet. 

Waar zeg ik JA tegen, ook NEE is een antwoord wat ik heb leren geven, zonder me daarbij schuldig te voelen.

Door zelf hierin de regie te houden en weten dat jezelf altijd hierin een keuze hebt… dat geeft al zoveel… en zorgt ervoor dat je in balans kan blijven.

Het is maar net hoe je zelf naar de wereld kijkt.

Als je verandert hoe je naar de wereld kijkt, verandert de wereld waarnaar je kijkt. 

Het verandert hoe je denkt, hoe je je voelt, hoe je reageert...