We worden geboren met een aangeboren verbinding met onze onderbuikgevoelens
- met authenticiteit
-
maar we leren die te onderdrukken om te voldoen aan de grotere behoefte aan
gehechtheid
die van vitaal belang is om te overleven.
Gehechtheid is als zwaartekracht, die je naar de ander toe trekt om vastgehouden, gekoesterd en beschermd te worden.
Authenticiteit en gehechtheid zijn beide essentiële behoeften,
maar in een kind concurreren ze met elkaar, en gehechtheid wint altijd. Dat is de natuur.
Wat als je als pasgeborene bijvoorbeeld niet voorzien
bent in de behoefte
om te hechten?
Weet je wat je voelde?
Angst en frustratie. Onvervulde behoeftes roepen dat op.
Wat als je frustratie - de uitdrukking van je pijn - de hechtingsrelatie bedreigd omdat je niet begrepen wordt, om wat voor reden dan ook?
Je gaat je aanpassen, je wil ‘overleven’ en kiest voor gehechtheid boven jezelf te zijn, je authentieke zelf te zijn. Het is geen bewuste keuze, het gebeurt.
Het onderdrukken van authenticiteit, onze ware gevoelens, wordt dé manier van overleven.
We vinden het moeilijk onszelf te zijn in relaties omdat we de behoefte aan gehechtheid hebben laten prevaleren boven de behoefte aan authenticiteit.
Als ik authentiek ben, verlies ik de relatie. Dat is hier het dilemma.
Dit gebeurde als kind, maar vele tientallen jaren later ervaren we nog steeds angst wanneer we authentieke gevoelens hebben in een relatie.
Jezelf zijn, je ware zelf, in een relatie.
Het is één ding om je ware zelf te zijn, zittend op een meditatiekussen,
het is heel wat anders om je ware zelf te zijn met je partner in de keuken.
Om een goede relatie te hebben, moeten we eerst leren om ons alleen op ons gemak te voelen.
De persoonlijkheid wil van de pijn af, maar de essentie neemt haar als leermeester.
Pijn richt onze aandacht op de plaatsen die zorg en mededogen nodig hebben en die voor ieder van ons uniek zijn.
Alle kinderen hebben de ontkoppeling ervaren van de koestering door de ouders, het is een wond die we allemaal dragen.
Bij een volwassene verandert dit in een schuldgevoel om NEE zeggen.
Er zijn gevolgen aan 'nee' zeggen, we kunnen vrienden en relaties verliezen, maar er zijn nog grotere gevolgen aan het onderdrukken van onszelf, het gaat ten koste van onze gezondheid.
JA zeggen tegen een ander, is de verbinding met de ander behouden.
JA zeggen tegen jezelf, zonder schuldgevoel?
Dat is niet egoïstisch, het is nodig om in verbinding te blijven met je authentieke zelf.
De spanning tussen authenticiteit en gehechtheid speelt dus in al onze levens,
in zoveel van onze relaties.
Balans is key.
Gehechtheid ⚖️ Authenticiteit
Om de balans te herstellen kun je jezelf 4 vragen stellen:
1. Waar heb ik moeite met nee zeggen?
2. Wat is het verhaal dat ik mezelf vertel waarom ik geen nee zeg?
3. Is dat verhaal waar?
4. Wat is de impact op mij als ik geen nee zeg?
Leef je mooiste leven, geniet van vandaag & herhaal het morgen.
Wees lief voor jezelf en de ander.