Neem contact op

+31 6 24287285

mail@ingeborgannamartens.nl

Ingeborg Anna • 9 maart 2022

Hè, wat zeg je?

Nu de wereld weer verder ‘open gaat’, de Corona maatregelen verder afgebouwd zijn, de lente in aantocht is (can’t wait), kijken we allemaal uit naar een warm samenzijn en goede gesprekken.

Deze gezelligheid en het weerzien van je naasten kan ook tot een onverwachte ‘uitdagingen’ leiden, namelijk: hè, wat zeg je?

Ik maak sinds 2017 gebruik van hoortoestellen.

Geleidelijk aan is mijn gehoorverlies ontstaan. Steeds vaker merkte ik op dat ik tijdens gesprekken met anderen de woorden uitsprak: ‘Hè, wat zeg je?’ Of ik miste gewoon delen van een gesprek omdat ik nog aan het puzzelen was wat diegene nou eigenlijk had gezegd. Dit leverde soms ontzettend grappige situaties op, omdat ik blijkbaar totaal iets anders opgevangen had, dan wat diegene me verteld had.

Tja… alle gekheid op een stokje, maar soms is dat natuurlijk ook ontzettend irritant en frustrerend.

Waar ik eerst dacht dat mijn slechter wordend gehoor te wijten was aan een langdurige verkoudheid, kwam ik er toch wel achter dat er meer aan de hand was.

Ik kreeg vanuit mijn directe omgeving steeds vaker te horen dat ik harder ging praten, de TV stond ook steeds harder, de bel hoorde ik vaak niet, dat soort dingen.

Ik was destijds net 40+, het scenario dat er iets mis zou zijn met mijn gehoor, ging er eigenlijk ook niet in. Een slechter gehoor krijg je pas echt als je de 65 jaar bent gepasseerd toch? De reclames op TV laten je dat in ieder geval ook graag geloven.

In ons dagelijks leven kan horen en begrijpen van gesproken taal een flinke uitdaging zijn. Zo kan achtergrondlawaai en een slechte akoestiek het verstaan lastig maken.

Ook vreemde talen en accenten kunnen het verstaan bemoeilijken. (Echt hoor: check ✔️)

Wanneer het lastig is om in te schatten waarover het gespreksonderwerp gaat, maakt dit het begrijpen van een gesprek natuurlijk extra moeilijk.

Ook zorgt de extra luisterinspanning ervoor dat informatie minder makkelijk is te onthouden, ook al is deze uiteindelijk wel begrepen.

Maar liefst 1,3 miljoen Nederlanders hebben te maken met matig tot ernstig gehoorverlies. (Bron doof.)

Dit proces kan zo geleidelijk zijn dat je vaak onbewust je bezigheden aanpast en niet eens door hebt hoeveel je van de omgeving mist.

Ook ik had mezelf ontzettend veel strategieën eigen gemaakt, waardoor het toch wel even geduurd heeft voordat ik überhaupt dacht aan ‘uitdagingen’ op het vlak van mijn gehoor.

Vaak word je juist dus ook door je omgeving geattendeerd op een mogelijk slechter wordend gehoor.

Alle schaamte voorbij en hoge drempels over….

Doof. geeft een 3-tal stappen aan waarbij je vroegtijdig gehoorverlies kan signaleren en het gesprek aan kan gaan:

Stap 1 – Signaleren van gehoorverlies:

* Je hoort vaker “wat zeg je” of je krijgt door dat een ander ‘afwezig’ is in het gesprek.

* Iemand wil altijd aan dezelfde kant zitten als je met hem/haar kletst of leunt naar voren.

* Het volume van de tv, radio en telefoon gaat steeds een tikkie hoger.

* Je krijgt vreemde antwoorden of reacties, omdat slechthorenden proberen te liplezen of zelf de missende informatie invullen.

* Slechthorenden worden vaak stiller in grotere groepen. Door veel omgevingsgeluid kunnen mensen met beginnend gehoorverlies de weg kwijt raken in het geroezemoes.

* Telefoon- en online gesprekken gaan lastig, omdat hier veel ruis bij komt kijken. Een slechthorende kan hier niet goed mee omgaan.

* Er wordt niet gereageerd op de deurbel.

* Luisteren met een frons. Bij beginnende slechthorendheid moet je gesprekspartner extra moeite doen om je te verstaan en daarbij kan diegene gaan fronsen.

Bespeur je deze signalen of merk je dat iemand niet goed meekomt? Dan is het een kwestie van op subtiele wijze het gesprek aangaan, zodat je iemand kunt aansporen om hulp te zoeken.

Stap 2 – Het gesprek voeren:

Wanneer je het gesprek opent, zorg er dan voor dat je dit doet op een plek die veilig aanvoelt. Je wilt niet dat je naaste zich ongemakkelijk voelt, dus zoek bijvoorbeeld een fijne plek in huis waar je geen last hebt van achtergrondgeluid. Praat altijd vanuit je gevoel en toon je kwetsbaarheid, op die manier zal de ander zich ook kwetsbaar opstellen en zal hij/zij sneller het probleem blootleggen.

* Voer het gesprek op een veilige plek (privé, comfortabel en geen achtergrondgeluid).

* Spreek vanuit je gevoel en stel je kwetsbaar op, zo creëer je meer verbinding en zal de ander sneller zijn/haar moeilijkheden blootleggen. Laat verwijten en frustratie achterwege.

* Begin het gesprek vanuit iets dat je is opgevallen. Bijvoorbeeld: “Je bent de laatste tijd wat stil in gezelschap met anderen, of het is me opgevallen dat je me vaker vraagt om mezelf te herhalen dan voorheen.” of: “Er zijn me recentelijk wat veranderingen opgevallen en ik ben benieuwd hoe je je voelt.”

* Voel aan of je door mag vragen. Het maakt daarbij niet uit of je tegenover je vriend zit of je moeder, als het contact voor jou warm genoeg voelt kun je dit doen.

* Wees een actieve luisteraar in plaats van een zender in het gesprek (luisteren kost een slechthorende veel energie).

* Zorg ervoor dat jij niet degene bent die vertelt waar de schoen wringt, maar dat je naaste dit zichzelf realiseert.

* Bespreek het belang van het aanpakken van gehoorverlies (namelijk, een blij en energiek brein, weer gezellig met anderen uit eten) en focus op de positieve gevolgen van bijvoorbeeld een hoortoestel.

* Bereid jezelf ook voor op het gesprek, want je kunt verwachten dat de slechthorende het probleem niet erkent.

* Laat weten dat er veel ontwikkelingen zijn in gehoor technologie en dat hoortoestellen vandaag de dag kleiner, betaalbaar en nauwelijks zichtbaar zijn.

* Wees erop voorbereid dat je weerstand of ontkenning kunt ondervinden tijdens het gesprek, en dat het misschien wel meerdere gesprekken gaat kosten voor je naaste klaar is om een stap te zetten. Zorg hoe dan ook dat je geduldig en open blijft en werk naar een oplossing.

Vaak leven we zo mee dat we automatisch in een aantal valkuilen stappen. Houd daarom zelf rekening met onderstaande valkuilen:

* Zeggen dat je echt volledig begrijpt hoe iemand zich voelt, terwijl je dat in principe niet kunt weten als je zelf geen gehoorverlies hebt.

* De allesweter uithangen; houd het gesprek subtiel en gebalanceerd. Het gaat niet om jou.

* Verzachten van dat wat moeilijk is voor de ander; geef ruimte aan moeilijkheden die komen bij niet goed kunnen horen, zonder het te bagatelliseren.

* Oplossingen aandragen die niet passen bij de ander; niet iedereen wil meteen fysiek een winkel in stappen, relevant leesmateriaal kan al een goed begin zijn.

Stap 3 – Een hoortest doen:

Hebben jullie goede gesprekken gehad en heb je het gevoel dat de ander toe is aan de volgende stap? Stel dan voor om samen naar een audicien te gaan. Dit kan letterlijk de drempel verlagen én het verkleint de kans op het nog langer uitstellen van een bezoek. Is je naaste daar nog niet aan toe? Stel dan voor om samen een online hoortest te doen.

Ik heb afgelopen week weer een hoortest gedaan, mijn gehoor is de laatste 5 jaar verder achteruit gegaan, maar wel aardig stabiel en gelijkmatig. Daar ben ik buitengewoon blij mee.

Binnenkort krijg ik weer nieuwe ‘oorbellen’, zo noem ik mijn hoorapparaten liefkozend. Soms vervloek ik ze, het blijven hulpmiddelen, en in combinatie met een bril vind ik het soms oprecht druk achter mijn oor.

Maarrrr… bovenal leveren ze me ook ontzettend veel op.

Het dragen van hoortoestellen heeft mijn leven veranderd door letterlijk de sound van het leven weer terug te geven. Gesprekken zijn veel beter te volgen en minder inspannend.

Benieuwd naar alle nieuwe geluiden die ik mag gaan ervaren, de techniek heeft de afgelopen 5 jaar niet stil gestaan…

Voor nu wens ik jullie een ontzettend mooie dag.

En vergeet niet,

Geniet van vandaag & herhaal het morgen.

Liefs,

Ingeborg Anna

< Ouder bericht Nieuwer bericht >