De aard en wetenschap van Trauma

In de lessen van onder andere dr. Gabor Maté wordt trauma gezien als een somatisch (lichamelijk) fenomeen, het kruipt "onder je huid".

Trauma wordt generaties lang doorgegeven, door epigenetica en door onbewuste boodschappen. Het is multi-generationeel en collectief.

De manier waarop we levenservaringen in ons hoofd dragen, beperkt ons vermogen om op het leven te reageren. Onrust gaat bijna altijd over het verleden.

Trauma wordt gesomatiseerd door epigenetica, door telomeerverkorting, door ontstekingen, en door veranderde hersenontwikkeling.

Het bouwt (ook) voort op eerdere trauma's.

Voor elke volwassen traumatische ervaring, is er een voorafgaande ontkoppeling van het zelf dat gebeurde in de kindertijd.

Het speelt allemaal af in het hoofd.

Trauma is niet wat je overkomt.

Trauma is wat er binnenin je gebeurt als gevolg van wat je overkomt."

En de impact van trauma is dat je meedraagt wát er gebeurt.

Vanuit dat gezichtspunt ben je beperkt, vernauwd in je reacties.

Wat draag je bij je dat voor jou niet waar is, maar je gelooft dat het waar is?

Iemand kan bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik zit vast!’ Je zit niet daadwerkelijk vast, je geest, je mind zegt dat je vast zit.

De les is hoe iemand het verleden met zich meedraagt én hoe het meedragen daarvan hun ervaring in het heden beperkt. Hoe waar is het?

Het advies is dus ook, ga ‘op zoek’ naar de les welk in het trauma zit.

Nog een belangrijke les, de waarheid van wat je draagt, zit in je lichaam, niet in je gedachten.

Wat gebeurt er NU in je lichaam? Wat is er aan de hand en waar draag je dat? De waarheid ligt dus, zoals gezegd, in je lichaam opgeslagen (celgeheugen). Dus daar kijk je, daar zoek je de ervaring.

Wat je NU ook meemaakt, het is een echo, een herinnering, het is een resonantie van iets wat lang geleden is gebeurd. Echt, in de meeste gevallen is dat zo.

Een gevoel van ontreddering kan dit zeker oproepen, en ja, daar kun je 2 dingen mee doen.

Je kunt gehecht raken aan de inhoud van wat je geest je vertelt. ‘Dit gebeurt, het bevalt me niet, dit gebeurt niet’

Of je kunt de ‘ontreddering’ in jezelf ervaren en dit compassie- en liefdevol kunnen onderzoeken.

‘Waar ben ik boos over?’ Hoe bekend is deze ontreddering voor mij? Wanneer heb ik dat nog meer gevoeld? Wat geloof ik hier eigenlijk? Wat is de overtuiging die mij van streek maakt?’

Er is niets verkeerds aan om getriggerd te worden, maar merk op dat je getriggerd wordt, in plaats van de inhoud te geloven van wat je geest je vertelt. Deze verzint gewoon een verhaal om je emotie aan je uit te leggen. Je denkt dat je van streek bent vanwege wat je geest je vertelt.

Weet dan dit, je bent van streek.

Je geest vertelt je een verhaal om te verklaren waarom je van streek bent.

En zo lang je verstrikt raakt in de ontreddering en je gelooft het … dat is het trauma dat zich laat zien.

Niet alles wat onder ogen wordt gezien kan worden veranderd, maar niets kan worden veranderd tot het onder ogen wordt gezien.

We moeten het dus allemaal aankijken. En dan kunnen we kijken óf we het kunnen veranderen.

Als we het niet onder ogen zien, er niet naar kijken, als je er geen ‘bezit’ van neemt, als je er geen verantwoordelijkheid voor neemt, kunnen we het niet veranderen.

It’s up to you ❤️

Jij bent de regisseur van je eigen leven.

Leef je mooiste leven, in eigen regie.

Geniet van vandaag & herhaal het morgen!

In liefdevolle verbinding,

Ingeborg Anna

< Ouder bericht Nieuwer bericht >