Erkenning en Waardering

Voor mij zijn deze twee behoeften met elkaar verbonden. Erkenning komt van Erkennen: het recht van bestaan inzien of toegeven. Met andere woorden wordt je erkend en gezien in je bestaan, vanaf je prilste begin? Waarderen is onder andere iets of iemand op de juiste waarde schatten.

Wanneer hierin tekortgeschoten is, zul je naar manieren op zoek gaan om deze levensbehoefte alsnog op te vullen. Je gaat op zoek naar bevestiging in de buitenwereld.

Een gevoel van erkenning geeft een gevoel van veiligheid dat je er mag zijn. Dit helpt je om bij jezelf te blijven. 

Erkenning geeft je het gevoel begrepen te worden. Als je je veilig voelt, durf je jezelf te onderscheiden van anderen en mag en kan je uniek zijn. 

Wanneer je voldoende erkenning krijgt, wordt het ook makkelijker om erkenning te geven aan anderen. Wat je geleerd hebt, geef je door. Daardoor ben je in staat anderen ook beter te begrijpen en te waarderen. 

Pas als je jezelf erkent en waardeert, ervaar je (zelf)vertrouwen en (zelf)respect en kun je de erkenning en waardering door en van anderen volledig ontvangen. Het is prettig om een compliment te ontvangen, maar geen noodzaak meer. Je hebt dan geen bevestiging van buitenaf meer nodig.

Hierbij wat thema’s rondom erkenning & waardering die kunnen spelen:

- extreem veel waarde hechten aan status, aan de ‘buitenkant’

- gezien en gehoord willen worden

- aandacht vragen

- veel waarde hechten aan de mening van anderen

- bevestiging zoeken

- veel waardering willen krijgen voor je werkzaamheden 

- bevestiging buiten jezelf zoeken

Heb je issues op dit vlak? Hoe zou het zijn als je jezelf mag erkennen en waarderen, om wie je bent en wat je doet? Hoe zou dat zijn?

Lang heb ikzelf ook de erkenning en waardering buiten mezelf gezocht, als kind, puber en jongvolwassene. Ik wilde graag de bevestiging van anderen dat ik het goed deed, zowel op school, in mijn werk, maar ook in privé situaties. Gedachten als: ‘Ben ik oké?’, ‘Mag ik er zijn?’, kwamen regelmatig voorbij. Ik wilde gezien en gehoord worden én geliefd. Erkend en gewaardeerd om wie ik ben. 

Nu weet ik dat ik verbaal best wel mijn vrouwtje kon staan, en had wel mijn manieren gevonden om één en ander te verbloemen - in mijn hoofd, uit mijn lijf - maar diep van binnen voelde ik mij klein en onzeker.

Wellicht is ouder worden hierin ook een zegen😉 Ik heb de liefde in mijzelf inmiddels al wat jaren gevonden, heb vertrouwen in mezelf, erken en waardeer mezelf, inclusief mijn imperfecties. Ik heb mezelf leren omarmen. 

En dát gun ik echt iedereen ❤️ Heb jezelf lief, erken en waardeer jezelf, mooi mens ❤️