Mijn blog viert haar 1e verjaardag
Trots en dankbaar.
Nu ben ik dat best wel op veel vlakken,
trots en dankbaar voor de reis die ik in dit leven mag maken, voor de lessen die ik leer.
En zijn die lessen allemaal leuk? Zeer zeker niet, sommige had ik echt wel willen missen, maar linksom, rechtsom, alle lessen brengen je ook wat. Leer ervan, haal diep adem, en vervolg je reis. Klinkt simpel, is het echt niet altijd, maar doe het, vol vertrouwen de toekomst tegemoet.
Trots en dankbaar.
Vandaag ben ik dat op mijn mooie blogs.
Vorig jaar, op deze dag, schreef ik mijn eerste blog op www.ingeborgannamartens.nl.
Vandaag schrijf ik mijn 39e blog. Ontzettend fijn te merken dat ze zo goed ontvangen worden.
Mijn missie blijft overeind:
(H)erkenning en bewustwording over de mogelijke gevolgen van een vroeggeboorte, het belang om dit bespreekbaar te maken & het taboe wat hierop rust te doorbreken.
Ik merk dat ouders van prematuur geboren kinderen, maar ook volwassenen die zelf prematuur geboren zijn,
het lastig vinden om over hun voorgeschiedenis te praten.
Schuld, schaamte en verdriet is wat er, denk ik, vaak achter schuil gaat. Erover praten is helpend en helend, opent deuren en dingen kunnen een plaats krijgen. De schuld, schaamte en het verdriet voorbij....
Het afgelopen jaar zijn er mooie dingen gebeurd, fijne gesprekken gevoerd, (internationale) samenwerkingen gestart. Dankbaar en bovenal trots ben ik daarop.
En wat heeft het af en toe geschuurd, ook dat.
Ook ik heb weer veel dingen mogen doorvoelen, het heeft er allemaal mogen zijn. Er zijn weer puzzelstukjes gelegd. Hoe fijn is dat?
Het komende jaar ga ik door met het schrijven van blogs én met wat verder op mijn pad komt.
Deze maand - November - zal in het teken staan van
Wereld Prematuren Dag.
Druk met de laatste voorbereidingen, in samenwerking met anderen. Zowel nationaal als internationaal.
Dit jaar vier ik dit ook samen met mijn ouders. Dankbaar om dit samen te mogen doen.🙏🏽