Traumasporen

Door onze (ontstaans)geschiedenis zijn we allemaal gevormd.

De opgedane ervaringen

- bewust en onbewust -

kunnen je in het dagelijks leven beïnvloeden, in de beslissingen en keuzes je maakt.

Trauma ontstaat door bedreigende omstandigheden, in de vroege kinderjaren, bijvoorbeeld door een moeilijke start tijdens en/of na je geboorte, een onveilige thuissituatie, emotionele verwaarlozing, maar kan ook op latere leeftijd ontstaan, door ingrijpende gebeurtenissen, groot of ‘klein’. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een scheiding, ongeluk, overlijden (van een dierbare) of pesten.

Onverwerkte trauma’s worden ‘opgeslagen’ in ons lichaam en hebben vandaag de dag nog steeds invloed op de chemische balans in ons lichaam en hebben een negatief effect op ons mentale en fysieke welzijn.

Elk trauma speelt in op onze drang om te overleven. Telkens worden mechanismen in gang gezet die op korte termijn het leven ‘draaglijk’ en ‘leefbaar’ houden, maar vaak op lange termijn voor grote problemen zorgen.

Wanneer je bijvoorbeeld door een moeilijke start in je leven de eerste weken/maanden doorgebracht hebt in de couveuse, zonder de nabijheid van je ouders, je een emotioneel onveilige kindertijd en jeugd hebt gehad, omdat je vader en/of moeder emotioneel niet beschikbaar was, dan zal het je wellicht niet onbekend voorkomen dat wanneer je stressniveau hoog is, je wellicht ook gedrag gaat vertonen dat je liever niet zou willen.

Als volwassen persoon (of als verstandige puber) raak je getriggerd in een oude, vaak onbewuste kindpijn, en voordat je het weet loop je te schreeuwen, zeg je dingen die je niet meent, reageer je kortaf, loop je weg, raak je in jezelf gekeerd en voel je jezelf verdoofd of ga je met deuren smijten.

En als de stress er niet is, ben je heel hard bezig iedereen het naar de zin te maken, te pleasen, met als onbewuste doel niet afgewezen te worden. Je persoonlijke grenzen aangeven? Vaak heb je geen idee hoe je dat moet doen.

Als kind was dit ‘prima’ functioneel overlevingsgedrag, maar vandaag de dag, in je relatie met je partner, kinderen, vrienden en/of collega’s is het gedrag, hoe vertrouwd je er ook mee bent geraakt en wellicht voelt als ‘eigen’, het is niet meer functioneel. Sterker nog, het zuigt je op termijn helemaal leeg.

Je bent hard op zoek naar erkenning, waardering en liefde - ben ik wel oké en goed genoeg? - je eist het als het ware op. Alles om maar niet in de steek gelaten te worden, geen afkeuring te ontvangen of te horen te krijgen dat je niet goed genoeg bent.

Trauma…

We willen ons liever niet zien als slachtoffer of ons zo gedragen.

We willen liever niet zien dat we traumatische situaties of omstandigheden hebben meegemaakt.

We willen liever niet zien dat we verliezen hebben geleden en/of dingen (emotioneel) gemist hebben.

Trauma, het is vaak veel breder dan we ons op het eerste gezicht voor kunnen stellen. Het laat littekens achter.

En weet je? Het is nooit te laat. Jij kunt er iets aan doen. Niet de ander maar JIJ.

Pak de regie over je eigen leven terug. Jij mooi mens, ga je mooiste leven leven. Je bent het waard.

Erken je trauma’s.

Krijg inzicht in jouw onverwerkte patronen, erken dat jou ooit iets geraakt heeft, wat je heeft helpen overleven.

Ga kennis verzamelen

Gelukkig is er veel nieuwe kennis beschikbaar over trauma & de gevolgen daarvan op latere leeftijd. Als jij weet wat er in je lichaam gebeurt met de onbewust opgeslagen ervaringen én je meer inzicht krijgt over de werking van je brein onder stress, dan maak je al een grote stap richting heling.

Leestip: Traumasporen van Bessel van der Kolk

Actie - Maak een plan ❤️

Ga met de opgedane kennis en inzichten aan de slag. Hoe voorkom je dat je weer in je valkuilen en oude patronen stapt?

En weet: Je hoeft het niet alleen te doen hè?

Schakel hulp in als dat wenselijk is.

Geniet van vandaag & herhaal het morgen.

Liefs,

Ingeborg Anna

< Ouder bericht Nieuwer bericht >